ولی خود به خود نرخ بالای کدال که الان چند ماه است با آن مواجه هستیم، باعث رکود مضاعف در بازار داخلی می‌شود چون هنوز معیار قیمت‌گذاری بسیاری از بنگاه‌ها حداقل در بخش‌خصوصی است. به نظر من تبعیت قیمت‌گذاری از قیمت بازار جهانی باید بیشتر باشد تا تبعیت آن از قیمت بازار داخلی. در حال حاضر نرخ‌گذاری که وجود دارد طوری است که بیشتر قیمت بازار داخلی در نرخ کدال تاثیر دارد.

در روزهای گذشته ریال کمی تضعیف شد و دلار روند صعودی داشت این در حالی است که در طول هفته گذشته قیمت ارز پایین‌تر بوده، با این حال و متاسفانه واقعیت انکار‌ناپذیر این است که هر چقدر ریال ضعیف و ارز قوی شود، برای صادرات بهتر است. یک واقعیتی در قضیه وجود دارد، یعنی اگر بخواهیم صادرات را توسعه دهیم نباید فراموش کنیم که این مساله وجود دارد: وقتی نوسان نرخ ارز زیاد باشد که در طول یکی دو ماه گذشته بیش از 2 – 3 درصد نوسانات قیمت روی ارز وجود داشته است، این خود به خود باعث می‌شود صادرکنندگان و تجار نتوانند تصمیم مناسبی بگیرند یا کالای صادر شده برای آنها سود معقولی ندارد.

البته باید اشاره کرد که کنترل نرخ ارز چیزی نیست که دست بنگاه خاصی باشد و طبیعتا بازار آن را تعیین می‌کند. نتیجه‌ای که می‌خواهم بگیرم این است که ما تا حد زیادی متغیرهایی را که توسط خودمان قابل کنترل است می‌توانیم کنترل و مدیریت کنیم، ولی بعضی‌هایشان مثل نوسان نرخ ارز امکان‌پذیر نیست. قیمت‌گذاری دستوری یکی از این متغییرها است که می‌شود آن را کنترل و مدیریت کرد.

در رابطه با رکود و افت تقاضا این مساله به شرایط اقتصادی کشور و کاهش مصرف سرانه فولاد برمی‌گردد. مصرف سرانه فولاد کشور 5 سال پیش یا در همان محدوده زمانی 270 کیلوگرم برای هر نفر بود. الان این اعداد و ارقام به نصف و حتی کمتر کاهش پیدا کرده است. طبیعتا اگر مصرف داخلی و تقاضا بالا باشد، باعث می‌شود خرید و فروش‌های داخلی باعث رونق اقتصادی بشود، ولی الان شاهد این هستیم که نرخ محصولات زنجیره فولاد داخل کشور بالا است به طوری که تولیدکنندگان ترجیح می‌دهند صادر نکنند و داخلی بفروشند ولی به علت کاهش مصرف سرانه فولاد عملا فروش داخلی نیز با مشکل روبرو است.

کیوان جعفری طهرانی

تحلیلگر ارشد صنعت