اجرای وال پست با میلگرد بستر چگونه است؟

اجرای وال پست با میلگرد بستر، هنری از دل سازه‌سازی است که به کمک آن اجزای غیرسازه‌ای در برابر زلزله و باد مقاوم می‌شوند. این فرآیند هم به‌صورت افقی و هم عمودی اجرا می‌گردد. میلگرد بستر، همچون پیوندی آهنین، از دو مفتول طولی تشکیل شده که با دقت و ظرافت، مفتولی نردبانی یا خرپایی بر آنها جوش می‌خورد. اما در این میان، رطوبت دشمنی است که با زنگ‌زدگی و خوردگی، میلگرد را تهدید می‌کند و استحکام سازه را به چالش می‌کشد؛ از این‌رو، در اجرای وال پست با میلگرد بستر، توجه به خشک‌بودن ملات همچون نکته‌ای حیاتی و بی‌بدیل است. آیا درباره تفاوت این دو محصول کنجکاوید می‌توانید مقاله پیوان درباره تفاوت میلگرد بستر و وال پست را مطالعه کنید.

اجرای وال پست با میلگرد بستر

اجرای وال پست با میلگرد بستر، هنری دیرینه در معماری جهان است که قدمتش به حدود دو قرن می‌رسد. در ایران نیز از دهه ۸۰ خورشیدی، این روش مقاوم‌سازی مورد استفاده قرار گرفت. همان‌گونه که پیش‌تر اشاره شد، اجرای وال پست با میلگرد بستر به دو صورت افقی و عمودی قابل انجام است. در روش افقی، میلگردها با ظرافت خاصی میان ردیف‌های واحدهای بنایی جای می‌گیرند. عرض میلگرد بستر به دقت تنظیم می‌شود و ۳۰ میلیمتر کمتر از عرض دیوار در نظر گرفته می‌شود تا میلگرد به‌طور کامل در آغوش ملات مدفون گردد. اما در اجرای عمودی، میلگردهای بستر، همچون ستون‌های استوار، در فضای خالی میان بلوک‌ها قرار می‌گیرند و آرام‌آرام در دل سازه جای می‌گیرند تا ایستادگی بنا در برابر زمان و طبیعت را تضمین کنند.

نحوه اجرای میلگرد بستر در وال پست

اجرای میلگرد بستر در وال پست، داستانی است از پیوندهای آهنین و تدبیرهای سازه‌ای که برای مقاوم‌سازی بناها در برابر نیروهای طبیعت به کار می‌رود.

نخستین گام، نشانه‌گذاری محل قرارگیری گیره‌ها بر روی ستون‌هاست؛ خطوطی که همچون نقشه‌ای دقیق، مسیر آینده را روشن می‌سازند. پس از سوراخ‌کاری نقاط علامت‌زده‌شده، رول‌پلاک‌ها جای‌گذاری شده و گیره‌ها با پیچ‌های مستحکم بر ستون‌ها متصل می‌گردند. قلاب‌ها، حلقه‌های ظریفی که میلگردهای بستر وال پست را به گیره‌ها پیوند می‌دهند، درون شکاف گیره‌ها جا می‌گیرند و آماده پذیرایی از میلگرد بستر می‌شوند. در سازه‌های بزرگ، برای دیوارهایی که طولشان از ۴ متر فراتر می‌رود، وادارهای میانی مانند ستون‌های حامی نصب می‌گردند؛ وادارهایی که دو سرشان به پلیت‌های محکم متصل می‌شود.

برای جداکردن دیوار از ستون‌ها، از موادی همچون یونولیت یا پشم سنگ ضد رطوبت استفاده می‌شود تا دیوار و ستون، هر کدام با استقامت ویژه خود، به استقلال برسند. سپس نوبت به دیوارچینی می‌رسد؛ قطعه‌قطعه، رج‌به‌رج. میلگردهای بستر به نرمی در دل دیوارها جای می‌گیرند و با همپوشانی به قلاب‌های گیره‌ها متصل می‌شوند. برای دیوارهایی با عرض بیش از ۱۵ سانتی‌متر، میلگردها در هر رج چیده می‌شوند، گویی حفاظی آهنین که بنا را در آغوش گرفته‌اند. در رج آخر یا پیش از آخر، میلگرد بستر بار دیگر ظاهر می‌شود تا بنای استوار به نقطه پایانی خود برسد. تیر و دیوار نیز، همچون دو عنصری که باید با فاصله‌ای ظریف از هم باشند، با مصالح تراکم‌پذیر نظیر یونولیت از یکدیگر جدا می‌شوند. این است هنر وال پست؛ تلفیقی از قدرت و دقت، که با دستان آهنین در قلب بنا نقش می‌بندد. در صورت کنجکاوی درباره وال پست می‌توانید به این مقاله پیوان مراجعه کنید.

موارد اجرای وال پست با میلگرد بستر

در دیوارهای بلوکی، از نبشی‌های فولادی یا بست‌های U شکل که به دال سازه‌ای در تراز سقف متصل می‌شوند، برای جداسازی در جهت داخل صفحه و مهار در جهت خارج از صفحه استفاده می‌شود. همچنین، نبشی‌ها و بست‌های U شکل که در دو انتهای دیوار به ستون‌ها متصل می‌گردند، به همراه وال پست میانی همچون نگهبانانی استوار، دیوار را در مقابل فشارهای جانبی و تغییرات حفظ می‌کنند. این دیوارهای بلوکی، با عملکردی دوطرفه در جهت افقی، نیازمند مسلح‌شدن با ابزارهای مناسب‌اند تا از نیروهای خارجی در امان بمانند.

در دیوارهای بلوکی که ملات ماسه سیمان به آن‌ها جان بخشیده است، اجرای وال پست با میلگرد بستر همچون عنصری مسلح‌کننده ضروری به نظر می‌رسد. میلگردهای به‌کار رفته، از فولاد ضدزنگ یا فولاد گالوانیزه، و حتی میلگرد آجدار سرد نورد انتخاب می‌شوند؛ چراکه این عناصر آهنین نه تنها مقاومت، بلکه زیبایی پنهان در استحکام را به دیوار می‌بخشند.

در فاصله میان وادارها، میلگرد بستر همچون تاروپودی از جنس فولاد، دیوار بلوکی را مسلح می‌کند. اگر وال پست با میلگرد بستر اجرا شود، شاخک‌های انتهایی آن همچون دستانی قدرتمند، دیوار را به ستون متصل کرده و در برابر نیروی خارج از صفحه، محافظتی بی‌نظیر ایجاد می‌کنند. این ترکیب از هنر و مهندسی، دیوار را به سازه‌ای استوار و مقاوم بدل می‌کند.